Na mijn laatste blog over waar het mis ging het vervolg op mijn verhaal. Hoe ging het verder sinds ik onder behandeling ben gekomen van het Martini Ziekenhuis. Spoiler: een verhaal van veel ups en downs en ziekenhuisopnames ..
Onderhand is het zo’n 6 jaar geleden dat ik in het Martini Ziekenhuis terecht ben gekomen. Ik ben hier intensief behandeld door de diabetesverpleegkundige, psycholoog/psychiater, diëtist en internist. Vrijwel elke week ging ik wel voor een afspraak naar het ziekenhuis en mijn HbA1C begon langzaam te dalen. Ik ben meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis wat ik altijd spottend mijn afkickweek noem. Ik durfde in het ziekenhuis wel beter te zitten waardoor ik beter kon wennen aan de lagere waardes en beter gereguleerd raakte. Vaak kwam er wel een kleine terugval als ik weer naar huis ging, maar het ging beter dan voor de opname. In totaal ben ik sinds ik diabetes heb 7 keer opgenomen in het ziekenhuis. Een behoorlijk intensieve behandeling dus als je er vanuit gaat dat je normaal gesproken 1x per 3 maanden even langs komt voor een controle. Maar ik had/heb dit nodig en de resultaten zijn er goed naar. Ik ben heel blij met mijn behandelaren in het Martini Ziekenhuis, ze hebben me nooit het gevoel gegeven dat het kansloos was, dat ze het hadden opgegeven, maar bleven energie in me steken en me helpen. Ondanks dat ik natuurlijk niet de meest gemakkelijke persoon was om te begeleiden. Angst is een sterk iets en haalt alle logica weg. Ik kon voor mezelf alles goed praten, al weet ik natuurlijk dat een waarde van bijvoorbeeld 20 veel te hoog was.
Van studentenleven naar werkend leven
Ondanks deze omstandigheden heb ik de opleiding voeding en diëtetiek zonder vertraging en met succes afgerond in 2013. Waar ik eerst werkzaam ben geweest in het Diaconessenhuis in Meppel ben ik aan de slag gegaan als fitnessinstructrice bij Fit For Free. Achteraf gezien niet de slimste keuze gezien mijn extreem ontregelde diabetes. Mijn werktijden waren onregelmatig (’s ochtends en ’s avonds) en je geeft regelmatig een workout. Ik hield dan ook bewust mijn bloedsuikers hoog om mijn werk goed te kunnen doen. Ik at wat extra voor ik een buikspierkwartier gaf en raakte in paniek als mijn suikers daarna alsnog keihard daalde (ik kon zo van een waarde van 20 naar 9 dalen in een half uurtje). Na een jaar ben ik weer overgegaan op de insulinepomp wat wel weer zorgde voor een betere instelling. Stapje voor stapje ging het steeds wat beter, maar de waardes bleven veel te hoog. Mijn HbA1C lag rond de 13-15. In die periode ben ik in samenwerking met iemand anders een eigen diëtistenpraktijk begonnen. Eindelijk kon ik weer het werk doen waarvoor ik gestudeerd had, naast mijn werk in de sportschool en heb ik met mijn diabetes nog een halve marathon gelopen (natuurlijk niet een heel handig doel om voor mij op dat moment te stellen). Ik zat in een goede “FLOW”. Die halve marathon ben ik overigens gestart met een bloedsuiker van +/- 30 mmol/L en geëindigd met 15, maar hé ik heb hem uitgelopen.
Terugval
In februari 2015 heb ik een keiharde terugval gehad. In de avond was mijn bloedsuiker te hoog en hier corrigeerde ik voor. Achteraf veel te veel. Ik ging slapen maar kon om een of andere reden (gelukkig) niet in slaap komen. Na het meten bleek ik in een half uur van 25 naar 15 gezakt te zijn. Ik besloot een banaantje te eten, al zat ik alsnog te hoog, maar hij bleef zakken. Na het eten van die banaan en 1 rolletje dextro bleef hij dalen en zat ik onderhand op 5. De insuline was nog lang niet uitgewerkt en ik raakte in paniek. Ik werd benauwd, kreeg blackouts en zat niet meer te trillen maar te schokken door de spanning in mijn lijf. De controle over mijn lichaam was compleet weg. Na het bellen van de huisartsenpost heb ik mijn huisgenoot wakker gemaakt. Het wachten op de ambulance duurde lang, erg lang. Pas na een uur (toen mijn suiker alweer begon te stijgen) was de huisarts er eindelijk. Behalve dat die me wat kalmeringspillen kon geven konden ze niet meer veel voor me doen. Ik heb de hele nacht nog wakker gelegen ondanks de pillen en mijn angst was compleet terug.